تکامل زبان درست مانند تکامل بیولوژیکی است که با دقت فراوان و نسل به نسل اتفاق می افتد. بنابراین هیچ گونه نقطه ی بارز شکستی بین یک زبان و زبان دیگری که از دل آن برآمده نیست. به همین دلیل غیرممکن است که بگوییم یک زبان از دیگری قدیمی تر است؛ تمامی زبان ها قدمتی به اندازه ی عمر بشریت دارند. با این اوصاف تمام زبان هایی که در ادامه ی مطلب به آنها می پردازیم نکته ی خاصی برای ارائه دارند، کیفیتی باستانی که آنها را از زبان های دیگر متمایز می گرداند.
1- عبری Hebrew
عبری نمونه ای جالب است چرا که این زبان از حدود سال های 400 بعد از میلاد دیگر مورد استفاده ی روزمره قرار نگرفت، ولی در عوض به عنوان زبان عبادت یهودیان سراسر دنیا حفظ شد. هرچند با ظهور صهیونیسم در قرن 19 ام و بیستم میلادی، زبان عبری وارد فرایند احیا شد تا بتواند به زبان رسمی اسرائیل تبدیل شود. در حالیکه ورژن مدرن امروزی از ورژن کتاب مقدس متمایز است، آن دسته از افرادی که عبری زبان مادری شان است می توانند به طور کامل معنی متون عهد عتیق و خطوط به هم پیوسته ی آن را بفهمند. از آنجا که زبان مادری نخستین افرادی که زبان عبری مدرن را مورد استفاده قرار دادند، اغلب ییدیش Yiddish بوده، این زبان عبری مدرن به شکل های گوناگون از سایر زبان های یهودی نیز تاثیر پذیرفته است.
2- تامیل Tamil
تامیل به عنوان زبان رسمی سری لانکا و سنگاپور که حدود 78 میلیون نفر به آن صحبت می کنند، تنها زبان کلاسیکی است که از تمام فرایند حرکت به سمت دنیای مدرن جان سالم به در برده است. این زبان که جزئی از خانواده زبان دراویدی (مشتمل بر تعدادی از زبان های بومی جنوب و شرق هند) محسوب می شود، زبان رسمی ایالت تامیل نادو نیز می باشد. محققان کتیبه هایی به زبان تامیل پیدا کرده اند که تاریخ آنها به قرن سوم قبل از میلاد باز می گردد و نکته ی جالب اینجاست که این زبان از آن زمان تاکنون نیز مورد استفاده بوده است. برخلاف سانسکریت (یکی دیگر از زبان های هندی باستانی) که حدود سال های 600 قبل از میلاد از استفاده افتاده و به زبانی برای عبادت تبدیل شد، تامیل تا به امروز فرایند توسعه ی خود را ادامه داده و هم اکنون بیستمین زبان پر استفاده ی دنیا می باشد.
3- لیتوانیایی Lithuanian
خانواده ی بیشتر زبان های اروپایی، هند و اروپایی است، اما این زبان ها 3500 سال قبل از میلاد مسیح از هم تفکیک شده و ده ها زبان دیگر مانند آلمانی، ایتالیایی و انگلیسی از درون آنها ایجاد شد؛ زبان هایی که به مرور تمام ویژگی های مشترک اولیه خود را از دست دادند. اما در این میان، یک زبان در شاخه ی زبانی بالتیک از خانواده ی هند و اروپایی است که بیشترین ویژگی های نمونه ی اصلی هند و اروپایی (PIE) را حفظ کرده و زبان شناسان مدعی هستند که این زبان 3500 سال قبل از میلاد مسیح نیز مورد استفاده بوده است. زبان لیتوانیایی نسبت به هم خانواده های خود، بیشترین میزان آواها و قواعد گرامری PIE را حفظ نموده و به همین دلیل است که می توان آن را یکی از قدیمی ترین زبان های جهان به حساب آورد.
4- فارسی Farsi
همانگونه که همه ی شما می دانید فارسی زبان رایج کشورهای ایران، افغانستان و تاجیکستان است. احتمالا راجع به پارسی Persian نیز شنیده اید؛ فارسی و پارسی هر دو در واقع یکی هستند. فارسی در حقیقت از نوادگان مستقیم همان پارسی قدیمی است که زبان امپراطوری پارسی نیز بوده است. پارسی مدرن از حدود سال های 800 بعد از میلاد روی کار آمد و یکی از نکاتی که آن را از بسیاری از زبان های مدرن دیگر جدا می کند این است که تغییر این زبان از آن زمان تاکنون بسیار اندک بوده است. فارسی زبانان مدرن امروزی می توانند نوشته ای از حدود سال 900 بعد از میلاد را انتخاب کرده و بدون مشکلاتی که به طور مثال یک انگلیسی زبان در حال خواندن متون شکسپیر با آن روبروست، با دشواری بسیار کمتری و حتی به راحتی آن را بخوانند.
5- ایسلندی Icelandic
زبان ایسلندی نیز یک زبان هند و اروپایی اما از شاخه ی ژرمن شمالی است ( تنها برای اینکه معیار مقایسه ای به شما بدهیم باید بگوییم که زبان انگلیسی نیز یک زبان هند و اروپایی اما از شاخه ی ژرمن غربی است). بسیاری از زبان های ژرمانیک خود را ساده کرده اند و در این جریان بسیاری از ویژگی هایی که سایر زبان های هند و اروپایی داشته اند را از دست داده اند (شما احتمالا هیچ گاه به نمونه ای در این مورد برنخورده اید، مگر اینکه لاتین یا اسلاو خوانده باشید)، اما زبان ایسلندی بسیار محافظه کارانه رشد کرده و در این مسیر بسیاری از ویژگی های خود را حفظ نموده است. حکمروایی دانمارکی این کشور بین قرن چهاردهم تا بیستم نیز تاثیر اندکی بر این زبان داشته است. بنابراین از زمانی که مهاجران نورس این زبان را با خود به این کشور آوردند تقریبا بدون تغییر باقی مانده و به همین خاطر ایسلندی زبانان می توانند حماسه های قرون گذشته ی خود را به راحتی بخوانند.